Mei ik ien’e punt???

Tulum:
Ik chillde, zat op m’n telefoon te turen, op kamernet. Ik wil “ommers” verhuizen. Ik reageerde op een kamer aan de Paterswoldseweg. Nu maar afwachten. Nadat ik wat bladzijden uit m’n boek had gelezen, ging ik de straat op, op zoek naar eten. Echt naast het hostel stond een taco tentje. Nadat ik had gegeten ging ik terug naar het hostel en ontmoette ik drie Duitse jongens in m’n dorm, waarvan één in Utrecht woont. Zij gingen bier drinken. Ik bleef in m’n bed boekje lezen. Soms ben ik zo moe, en weet niet waarvan. Om 22:00 uur ging ik slapen. De airco stond op de hoogste stand en de ventilator ook. Ik lag op het bovenste stapelbed en had het ijskoud. Ik deed de ventilator uit. Dat scheelde een hoop. Middenin de nacht werd ik wakker van geblaf. Die hond bleef maar blaffen. Op een gegeven moment zei ik hardop “gvd hoar dien bek, kuthoen”. De volgende ochtend, tijdens het ontbijt, zag ik Josh: de Australiër uit het vorige hostel, in Valladolid. Ik praatte even met hem. Ik bedacht me dat ik een paar dagen geleden had gevraagd waar hij vandaan kwam in Australië. Hij zei Perth, de westkust. Ik vroeg hoe lang het duurt om naar de oostkust, Melbourne en Sydney, te komen. Hij zei 5 uren, waarop ik antwoordde dat je Nederland dan al lang en breed uit bent, met 5 uren rijden. “Driving? No, i mean 5 hours bij airplane”. Hahah ooohh. Na het ontbijt skypte ik even met heit en daarna chillde ik bij de Duitse jongens. Ik vroeg of ze die hond ook hadden gehoord. Die ene Duitser zei van wel en vroeg of ik degene was die hardop aan het vloeken was. Hahahhah ja. De andere twee baalden dat ze dat niet hadden gehoord. Een van de drie, Nico, studeerde in Mexico. Hij vertelde dat hij eens aan het voetballen was met was locals en zuid-Amerikanen. Toen hij ophield en wegliep, riepen ze “Noooo, Hitler, stay!! Hitler! Hitler!”, hahaha wtf. Zou je hier eens moeten proberen met Pablo Escobar. Ik pakte m’n spullen in, checkte uit, nam afscheid van de Duitsers en liep naar de stoplichten van waar collectivo’s naar de ruïnes gingen. Mijn nieuwe hostel, dat all-inclusive ding, ligt naast die ruïnes. Al binnen een paar minuten zat ik in zo’n busje. Wat een geheister met die backpack. Na 10 minuutjes rijden stapte ik uit en liep ik het laatste stukje naar het hostel. Ik kon nog niet inchecken, dus chillde eerst even bij het zwembad met m’n boek. Een chick die hier werkt vertelde me dat ik ook een fiets kon lenen hier, voor als ik naar het strand wilde ofzo. Oh, nice. Even later besloot ik maar een fietsje te pakken en een kijkje op het strand nemen. Het zweet zeikte overal bij langs. Godfried Bomans wat was het heet. Na een kwartiertje fietsen op m’n te kleine fiets kwam ik aan bij het strand. Het was er mega druk, er lag ook weer overal (stinkend) zeewier, maar het zand was wel zacht en wit. Ik wilde een koffie drinken bij een strandtentje, de ober die aan kwam lopen zei: “piña colada, beer, margaritha, tequila sunrise..?”, ik vroeg of hij ook iets non-alcoholisch had. Hij noemde een paar van de hiervoor genoemde cocktails op, maar dan waren ze zonder alcohol. Ik vroeg of ze ook gewoon een kaart hadden. Ik keek even op de kaart, maar het was ook niet te betalen allemaal. Ik liep een stukje verder over het strand, maar werd er niet vrolijk van en draaide om. Ik stapte weer op m’n fiets en besloot even een blokje om te fietsen. Na 20 minuten fietste ik langs een tentje dat er leuk uitzag. Ik besloot te kijken of ze hier koffie hadden. Ja! Chill! Ik zat in de tuin en dronk een heerlijke ijskoffie. Toen ik weer wat was afgekoeld stapte ik weer op de fiets en ging ik terug naar het hostel. Daar stond het lunchbuffet inmiddels klaar. Dat kwam goed uit want ik had honger met hoofdletter H. Ik nam quesedilla’s, groenten, nachochips met heel veel guacemole. Oeh, heel lekker. Daarna checkte ik in. De kamer was groot en koud door de airco. Nice. Mijn bed was bijna klaar.. Nou, wordt tijd, haha. Er lag een chick op het onderste bed. Ze was ziek. Sneu. Haar bff was net weer wat opgeknapt. Ik liep weer naar het zwembad waar ik wat biertjes dronk en chillde. Ik keek ook het schaatsen terug, haha. Zo spannend. Toen de zon weg was, ging ik naar m’n kamer en nam een douche. Die was heeeeet!! De chick lag nog steeds in haar bed. Ik ging weer naar beneden, las wat in m’n boek en nam daarna avondeten. Ik zag steeds al zo’n kerel naar me kijken. Heel vervelend. Toen ik aan een tafel ging zitten kwam hij bij me zitten. Hij vond het niet leuk om alleen te zitten. Oh ik had hier zo geen zin in, maar begon toch maar met praten, want hij zei verder niets. Hij kwam uit Mexico en was 31 jaar. Zijn Engels was beperkt. Hij was wat verlegen, dus ik begon maar wat te vertellen. Om 22:00 uur zei ik dat ik ging slapen. Helemaal klaar mee. Hij vroeg me nog om whatsapp, insta en fb. Ik zei dat ik alleen insta had. Hij had een auto gehuurd die hij morgen weer in moest leveren in Cancún. Hij zei dat hij morgen erg vroeg zou vertrekken, rond 7 of 8 uur, zodat hij nog wat aan z’n dag zou hebben. Goed plan. Toen ik m’n dorm in liep hoorde ik de bff van die zieke chick snurken. Tomme. En dan moest de nacht nog beginnen. Ik raakte haar voet een paar keer aan en later was het beter. Ook scheen ik met m’n zaklamp op haar hoofd toen ze weer begon met snurken. Na een paar uren werd ik weer wakker. Nu was het die zieke chick onder mij die snurkte. Ik schudde het bed wat heen en weer, maar dat hielp niet echt. Ik propte m’n deken maar in m’n oor. Een paar uren later werd ik weer wakker van gesnurk. Toen was het de chick die boven de bff van de zieke sliep, en de zieke zelf snurkte ook. Come onnnn. De oplettende luisteraar heeft die nacht weer meerdere gvd’s kunnen horen. De volgende dag was ik om 8:00 uur wakker, maar bleef nog even liggen totdat ik een soort van zeker wist dat de Mexicaan weg was. Rond 9:00 uur ging ik naar de ontbijtzaal en chillde ik op de bank met het bord op schoot. Het was 9:30 uur toen de Mexicaan ineens tegenover mij op de bank ging zitten. Oh. Hu?! Moest jij niet al lang in Cancún zitten, dacht ik. Ik was druk met mijn telefoon, dus gaf hem niet veel aandacht. Hij zat tegenover mij wat filmpjes op z’n telefoon te bekijken en lachte steeds hardop. Ik ben er de afgelopen maanden achter gekomen dat ik me mateloos kan ergeren aan mensen die: snurken, luid ademen, hardop lachen om iets wat ik niet kan zien, een Amerikaans accent hebben, te dicht in mijn personal space komen, met hun mond open eten, roggelen, (te langsaam) in het midden van de stoep lopen zodat ik er niet omheen kan, hun verwachtingen/wensen niet duidelijk uitspreken. Zo ook met dat hardop lachen om zo’n filmpje. Ik kijk op, hij kijkt mij ook kort aan, wat moet ik dab? Vragen waarom hij lacht?! Nog half lachend komt hij naast me zitten en vraagt of ik facebook heb. Snel sluit in m’n facebook op m’n telefoon af, en zeg ‘nee’. Ohja, ik had alleen insta, wist hij zich te herinneren. Hij zei dat er een fb groep was over reizen in Centraal-Amerika en liet me wat dingen zien. Ja. Leuk. Hij ging weer tegenover me zitten. Een chick die hier werkt kwam langslopen en vroeg of we meegingen met de tour. Vandaag gingen ze naar een strand. Hmm. De Mexicaan twijfelde (?! Hij wilde toch vroeg in Cancún zijn?!?!), waarop ik zei dat ik niet mee ging. Ik chillde sowieso liever hier bij het zwembad dan op het strand. Even later stond ik op, zei “see you” en liep naar m’n kamer. Ik kleedde me om en liep naar het stadje, hier 2 km vandaan. Ik moest mosquito spray en shampoo hebben en zag gisteren langs de weg een grote supermarkt. Ik liep pal in de zon, het zweet liep weer als water bij m’n hoofd langs. Na een tijdje lopen kwam ik aan bij de supermarkt, waar ze alles hadden, behalve mosquito spray en een kleinverpakking shampoo. Ik liep verder, naar een andere, kleine supermarkt, waar ze wel hadden wat ik zocht. Ik liep, nu aan de andere kant van de weg, in de schaduw, terug naar het hostel. Ik kwam alsnog helemaal bezweet aan, maar goed. De Mexicaan was inmiddels wel echt vertrokken. Mooi. Ik installeerde me bij het zwembad, keek weer schaatsen, chillde, zwom, nam lunch (guacemole!!) en bestelde een piña colada. Ik vroeg om een rietje in m’n cocktail. Hadden ze niet. Ze waren namelijk eco-friendly. Hip. Ik ontdekte overigens ook dat de overheid het reisadvies van Nicaragua in positieve zin heeft aangepast. Jeujjj, ik heb gelijk even wat plaatsen uitgezocht die ik ga bezoeken. Het was een heerlijke middag. De Amerikaanse meiden aan de bar werden steeds dronkener en hadden gesprekken als: “okay, listen to me. Our start wasn’t perfect, but now i need to say that i like you so much. You’re like a best friend now”. Lekker Amerikaans/over de top. Aan het einde van de middag ging ik terug naar m’n dorm waar ik met een Australische chick praatte. Na het douchen vond ik een zwart kokertje op m’n bed?! Nieuwsgierig maakte ik het open en vond ik een klein zakje met iets donkers erin. Wiet, dacht ik. Ik liet het aan de Australische zien. Zij dacht hetzelfde. We maakten het open, waren het oordoppen! Hahahha. Ik legde ze op de kast neer. Niet van mij. Daarna ging naar beneden voor diner. Het buffet begon met een saladebar. Ik nam wat sla en deed er nog een “slaatje” mengseltje overheen. Het was iets met erwten en radijs ofzo. Toen ik bij de warme bakken aankwam, zag ik tonijnsalade, fried fish, pasta met garnalen, iets van haring in tomatensalsa, gevulde tomaten met iets vissigs... uhm ik vroeg welk voedsel zonder zee- en schaaldieren was. Uhm alleen de puree en de sla. Het prutje wat ik op mijn sla had gelegd, was geen radijs, maar krab. Ik zette het hele bord weg, pakte een nieuw bord en schepte weer puree en sla op. Karig. Ik zat aan tafel met de Australische chick van mijn dorm en wat Australische vriendinnen van haar en nog een Duitser. Ze zeiden continu: “best buffet i had so far”. Meeeehhhh. Na het eten hingen we aan de bar, dronk ik een Margaritha. Gatver. Dat is een cocktail met zout en limoen. De andere meiden vonden het ook niks. Daarna bestelde ik een Mojito. We verplaatsten naar de andere bar. Die aan de voorkant van het hostel. Een paar luidruchtige Amerikanen klommen in een paal en in een touw aan een boom. Zo ook twee dames van een jaar of 40/50. Het waren echt van die losgeslagen hippie’s. De ene had rood geverfd haar en een drollenvanger (broek) aan en die ander zag er ook heel alternatief uit. Om 22:30 uur ging ik naar m’n bed. De oordoppen lagen weer op m’n bed. Ik vroeg aan een van de snurkende chicks of zij die daar had neergelegd. Ja, haar vriendin. Oké. Dank, maar ik had al. Ik keek nog even “ik vertrek” terug, en hoorde intussen alweer gesnurk van de beneden bedden komen. Het gesnurk hield maar niet op en het was zo luid. Op een gegeven moment kwam dat gekke wijf met rood geverfd haar binnenlopen. kwam dorm-genoot nummer 4 binnen lopen. Straalbezopen. Toen ze haar bed in stapte, praatte ze wat en begon ze te kreunen. Wtf. Ik kon het niet goed zien maar was ervan overtuigd dat ze met iemand anders daar lag. Later bleek dat ze daar toch echt alleen lag.. Maar daar lag ik dan: tussen gekreun en gesnurk. Ik was er op een gegeven moment zo klaar mee dat ik m’n dekens pakte en naar beneden naar de gemeenschappelijke ruimte ging waar ik op een strandbed ging slapen. Dat heb ik een uur vol gehouden. Het begon namelijk te regenen en waaien, en doordat het gebouw alleen een dak is, werd ik nat. Ook kwamen er druppels door het dak. Ik pakte m’n spullen weer en liep door de stromende regen terug naar mijn dorm, waar ik de vriendin van die rooie (ook ontzettend dronken) op de “galerij” zag staan met een kerel. Ze zoenden, zaten aan elkaar, hadden ruzie, duwden elkaar half over de reling en hadden de domste gesprekken. Ze hadden ook in het raam van onze dorm gezeten. Die hadden ze open geschoven en zodoende wilde die vrouw de deur open doen. Ze had haar sleutel namelijk niet bij zich. Toen ik aan kwam lopen, gingen ze weer tegen de reling aan staan en waren die twee snurkende chicks bezig dat raam dicht te doen. Dat lukte alleen voor geen meter. Dat ding zat klem in het kozijn. Met z’n drieën sjorden we aan dat raam, terwijl die dronken chick en haar vent op de galerij door gingen waar ze steeds al mee bezig waren. Haar vriendin met rood haar lag nog steeds te kreunen en praten. “Ahwwww I loooove my house. Yeah, ahw”. Hahaha. Een andere dormgenoot ging zich er ook mee bemoeien en verzocht ons stil te zijn. Ja, chick, wtf, dat raam moet dicht, anders word je levend opgegeten door mosquitos en werkt de airco ook niet. Uiteindelijk kregen we het raam bijna dicht, deed de ene snurkende chick nog even de deur open om het nog een keer van buiten te proberen, en stormde die dronken vrouw snel naar binnen met de woorden: “come onnnn”. Nou, zeg dat, come on. Phoe. Ik lag om 22:30 in m’n bed, maar sliep pas echt rond 2:00 uur. Wat een nacht. Om 7:30 uur werd ik wakker van iemands wekker. Diegene snoozde een paar keer, maar stond niet op. Ik deed geen oog meer dicht daarna, dus ging maar naar beneden voor ontbijt, want had ook super honger. Tijdens het ontbijt zag ik een Chinese dormgenoot van een jaar of 40 op de fiets stappen. De wolken waren erg donker. Succes, dacht ik. Even later begon het te regenen en nog 10 minuten later kwam ze weer terug. Helemaal doorweekt, dat zwarte stugge haar als een dweil langs het gezicht en de ogen nog meer dichtgeknepen en “spleeteriger” dan normaal. Na het ontbijt ging ik weer even in m’n bed liggen. Ik was zo kapot. Toen de regen ophield, ging ik naar her zwembad, waar ik heerlijk in de zon lag. De Australische chick kwam naast me liggen. Ik skypte even met Hotske. Was gezellig! De oude lellebellen die mij afgelopen nacht wakker hielden waren ook weer tot leven gekomen. Soort van. Die ene hield continu haar zonnebril op, en ze waren zich van geen kwaad bewust. Ik chillde de rest van de middag wat bij het zwembad, hoewel het weer steeds slechter werd. Het was erg bewolkt en er viel zo nu en dan wat regen. Rond 16:00 uur was er een vrij dikke bui. Ik ging naar de dorm, waar ik wat probeerde te slapen, want ik was nog steeds moe. De lellebellen kwamen weer kreunend en steunend binnen. Ah ze hadden nog steeds een kater. Ze vertelde een dormgenoot, die aandacht schonk aan dat gekreun en gesteun, dat ze een heftige nacht hadden gehad. Ik zei daarop dat zij niet de enigen waren. “Oh, you too?”, “yes, because of you”. Ze zeiden sorry, maar ze hadden geen idee waarvoor. Ze vertelden de dormgenoot dat ze veel te veel tequila shots hadden gedronken. Ik lag intussen het schaatsen te kijken en ging later douchen. Ik zei ‘sorry’ tegen de chick die afgelopen nacht boos op ons was omdat wij zo’n lawaai maakten met dat raam. Ze begreep het allemaal wel en zei dat ze eigenlijk meer boos was op die vrouw die met die kerel op de galerij stond. Terwijl wij aan het praten waren, kwam de mannelijke receptionist uit onze badkamer lopen. “Sorry, I needed a shower”. Hmm raar, dat je dat als man in een vrouwelijke dorm doet.. Ik ging naar beneden waar ik nog wat Pina Coladas dronk en ging avondeten met de Australische chicks. Het buffet bestond deze keer onder andere uit kip, groenten en aardappelpuree. Top. Om 21:30 uur ging ik naar m’n bed. Ik kon m’n ogen niet meer open houden. Toen ik de dorm binnen kwam lopen, lag die lellebel met rood haar al in haar bed. Te snurken. Aaahh. Ze had haar bed met allemaal doeken afgeschermd. Ik kon vanuit mijn bed haar matras net raken met een fles water, dus ik sloeg met mijn fles op haar matras. Het halve “gordijn” kwam daardoor naar beneden en ik schrok me dood: het was donker, maar ik zag dat een oog mij recht aan keek. Toen ik beter keek, zag ik dat het een oogmasker met kattenogen was, hahaha. Het gesnurk hield later op en ik draaide een goede nacht. ‘S ochtends nam ik nog even ontbijt en pakte m’n spullen. Het regende ook alweer. Ik nam afscheid van de Australiërs en ging naar het busstation. Na een tijdje wachten, kwam de bus eindelijk aan. Binnen no time lag ik te slapen en werd ruim twee uren later wakker, in Bacalar.

Bacalar:
Phoe, warm hier, dacht ik. Er waren een paar wolken, maar het was niet zo erg als in Tulum. Ik nam een taxi naar het hostel, waar ik incheckte in m’n kamer met uitzicht op het meer. Zo mooi. Ik praatte met een Australisch stel en ging even naar de supermarkt voor wat water. Toen ik terugkwam ontmoette ik Inga in mijn dorm: een vrouw uit Litouwen die al 23 jaar in London woont. Het was een gekke hippie, aan het reizen voor een jaar, rookt veel wiet. Toen de avond viel ging ik naar beneden naar de grote tuin die aan het meer ligt, waar ik een burger en een biertje nam. Ik ging bij het Australische stel aan tafel zitten. Het was erg gezellig. Daarna ging ik weer even terug naar de dorm om me nog wat op te frissen. Inga was net op straat uitgenodigd om naar een hippie community te gaan en daar oud & nieuw te vieren. Ze zou daar dan ook slapen en ze zouden yoga doen daar. Ze pakte haar spullen (wiet en yogamat) in en vertrok. Ik ging naar beneden. De new years party zou om 21:00 uur beginnen. De dresscode was wit, wat ik echt belachelijk vond. Sommige backpackers hebben de eerste twee weken nog witte kleren bij zich, daarna pleurt iedereen het weg omdat het vies is en niet meer schoon te krijgen is. Ik droeg dus mooi mijn zwarte jumpsuit, en zo waren er velen met mij. Ik raakte aan de praat met Katherine uit Australië en Bobby uit Engeland. We waren alledrie even cynisch over de “party”, over de dresscode over alle mensen die wat in stoelen zaten. Zo krijg je de sfeer er nooit in. Er was een chick die tegen ons zei dat we ook een stoel moesten nemen. “No, i don’t wanna be killed by the vibe”, zei Bobby, hahahah. Er stond een grote tafel in het midden van de tuin. Wij dachten dat het voor beerpong was. Bobby checkte het nog even. Nee, het was niet voor beerpong, maar voor het personeel die daaraan ging eten. Ohja, zo krijg je de sfeer er ook wel lekker in. Even later namen we toch plaats in een van de stoelen omdat Katherine een mooi spelletje wist: we legden een servetje over een glas, bonden het vast met een elastiekje, legden een muntje op het servetje. We namen een ander glas waar ieder iets in deed van z’n eigen drankje. Iedereen moest een gaatje in het servet branden met een aansteker. Degene bij wie het muntje in het glas viel, moest het glas met de gemixte drank drinken. Nog voordat ik aan de beurt was (er waren inmiddels 7 mensen die meededen), was het muntje al in het glas gevallen. We startten opnieuw, en nu was ik de derde in de rij. Bij mij ging het echter helemaal mis. Zodra het servet brandt, moet je het uitblazen, wat ik ook probeerde, maar ik wakkerde het vuur alleen maar aan waardoor het hele servet wegbrandde, hahah. Verloren. Ik moest het gore mixdrankje met wijn en gin-tonic drinken. Terwijl de rest een beerpong tafel regelde, zat ik weer eens vast aan zo’n veel te irritante, wat oudere Amerikaan. Hoe komt het dat ik die mensen aantrek? We hadden het over dat er zoveel verschillende talen in Europa worden gesproken. Hij zei: “you know why it is like that?”, ik zei dat ik dat niet wist. Hij zei -bloedserieus-: “because God wanted it to be like that”.. Hij vertelde dat de mensen in Europa de toren van Babel wilden bouwen, naar de hemel. God wilde dat niet hebben en liet iedereen een andere taal spreken, zodat het ze niet lukte om goed te communiceren en die toren te bouwen. Ik zei dat ik “too down to earth” ben voor dit soort verklaringen. Hij vertelde verder nog dat hij tijdens deze reis opzoek is naar zichzelf en dat doet via meditatie. Hij moest gelukkig naar de wc. Ik sloot me aan bij het beerpong. Op een gegeven moment werden er wat toeters uitgedeeld. We hadden nog geen vuurwerk gezien, dus wellicht was dit de vervanger ervan. Ook kregen we nog een jelly shotje met drank erin. Bah. Om 00:00 uur juichte iedereen, of blaasde op z’n toeter, maar vuurwerk was er niet. Domper nummer zoveel. De mensen van het hostel hadden zo’n foto frame gemaakt, met happy new year ofzo erop. Er was een stel die een foto maakte: beide een toeter in de mond, en er stonden nog twee meiden aan de zijkant naast met een toeter. Allemaal blazen om het leven toen de foto werd gemaakt. Ik zei tegen Katherina (die Australische) en die Franse: “as if you can hear that sound on the picture”, hahahhah. We moesten zo lachen. Zo dom. Om 00:20 uur vond ik het wel welletjes en dook m’n bed in. De volgende dag zat ik om 8:00 uur aan het ontbijt, buiten, in de tuin aan het meer. Daarna deed ik m’n bikini aan en ging ik in een strandstoel aan het meer liggen. De Franse kwam ook bij me liggen. Ik zou even een hostel boeken voor Caye Caulker: de eilanden van Belize waar ik hierna heen wilde. Er was nog één hostel beschikbaar en die had hele slechte reviews.. Ik sprak nog een chick die net op Caye Caulker was geweest en mij nog een hostel aanraadde die wellicht nog plek had. Ik mailde het desbetreffende hostel, maar kreeg al snel het antwoord dat ze FULLY BOOKED waren. Duidelijk. De reden dat ik naar Caye Caulker wilde, is dat het een mooi eiland is, maar ook omdat ik via daar makkelijk naar Guatemala kon reizen. Het enige nadeel is wel dat je in Belize een exit-fee van €25 moet betalen. Nu Caye Caulker niet meer een optie is, heeft het ook geen zin meer om via Belize naar Guatemala te reizen. Ik bekeek mijn andere opties en besloot via Palenque (wat ook in Mexico ligt) naar Guatemala te gaan. Ik zocht online naar een busticket van hier naar Palenque, maar alles was volgeboekt. De jongen van het hostel raadde me aan om even naar het busstation zelf te lopen, omdat daar ook tickets van andere maatschappijen aangeboden worden. Samen met de Franse chick liep ik richting het busstation. We liepen dwars door het dorpje, wat echt heel kalm en dorps is. Hier en daar werd het nieuwe jaar met familie in de tuin gevierd. Bij het busstation kocht ik een ticket naar Palenque voor de dag erna. Of eigenlijk twee dagen erna, omdat de bus om 1:15 uur ‘s nachts vertrekt. Ja, het is dus een nachtbus. Tijdje geleden dat ik daar in gezeten heb. Ik liep weer terug naar het hostel en deed onderweg nog even boodschappen. Bij zo’n heel klein groentewinkeltje kocht ik wat groente, fruit en eieren. In het hostel maakte ik een omelet met al mijn groente. Oeh, lekkah. Ik chillde weer in de strandstoel de rest van de middag, praatte wat met mensen, en even later kwam Katherine ook aanlopen. Ik vertelde haar over mijn gewijzigde plannen, en zij vertelde dat we nu dezelfde planning hadden, ongeveer. Zij ging later die dag naar Palenque en daarna naar San Cristobal de las Casas. Zellefdeeee. We boekten wat hostels en wisselden telefoonnummers uit. We chillden bij het meer totdat de zon achter het gebouw verdween. Het begon wat te regenen, dus Katherine, de Franse chick en ik gingen binnen zitten. Sophie uit Denemarken kwam ook bij ons aan de tafel zitten. We praatten wat en toen de Franse chick ging koken, besloten Katherine, Sophie en ik uiteten te gaan. We liepen naar het plein waar Katherine een goede pizzeria wist. Er waren meer mensen die die pizzeria kenden want het zat bomvol. Hmm. Dan maar naar de andere kant van het plein, waar een ander restaurant zat wat altijd (bijna) vol zat als ik daar langs liep. Daar hadden ze bijna plek voor ons. We moesten even op het bankje plaatsnemen en wachten. Katherine en Sophie waren onder de indruk van mijn Spaans, wat eerder slechter dan beter is geworden de afgelopen weken, omdat iedereen hier Engels spreekt. Al snel kregen we een tafeltje toegewezen. We bestelden een fles rode wijn en ik bestelde een “pizza Hawaiana”, “vegetariana” herhaalde de ober. “No, Hawaiana” zei ik, terwijl ik een Hawaiaans dansje nadeed. Haha. Ineens zag ik Julie voorbij lopen: de Franse chick die ik ken van Merida en weer op Isla Holbox had gezien. Ik rende naar haar toe en vroeg of ze mee kwam eten. Ach, waarom niet. Ze schoof aan, we moesten de wijn nog even goedkeuren van de ober en zaten de rest van de avond in het restaurant. Het was echt heel gezellig. We namen afscheid van Julie die in een ander hostel zat dan wij en liepen terug naar ons hostel. De hond die steeds onder mijn stoel lag te slapen, liep met ons mee naar het hostel. We lieten ‘m niet binnen, maar 10 minuten later stond hij toch voor ons, haha. Geen idee hoe hij binnen was gekomen. De jongen van het hostel probeerde ‘m weg te jagen, maar toen werd ‘ie agressief. Uiteindelijk lukte het met ‘m bezem om ‘m het hostel uit te krijgen. We namen afscheid van Katherine die de bus naar Palenque pakte en ik zat nog even met Sophie op de bank te praten. Daarna dook ik m’n bed in. De volgende ochtend nam ik ontbijt, checkte uit en liep ik naar het pleintje waar ik een boottour boekte. Na tien minuten wachten liepen we met een ploegje naar de steiger pal naast m’n hostel. De kapitein wees me op een hele vreemde, lange, smalle vis met een hele lange bek. Heel vreemd. Ik zweette me dood, maar gelukkig gingen we snel het water op. We waren met 2x2 Mexicanen en een groep Spanjaarden. Wat schreeuwen die mensen toch altijd. En alsof dat nog niet genoeg was, zette de kapitein ook nog harde muziek op. Ze woen mie gek hebbe. We stopten bij verschillende stops: een “zwarte” cenote, het punt waar je 7 verschillende tinten blauw water ziet, en tot slot nog een punt waar je jezelf in kon smeren met modder, haha. Terwijl iedereen overal een duik nam, zat ik heerlijk op de boot, ien ‘e punt!! Het water was weer zo blauw en helder! Erg mooi allemaal. Zulke uitzichten vervelen nooit. Na zo’n twee uren waren we weer terug op de steiger en spoedde ik me naar een van de strandbedden van m’n hostel. Heerlijk. Mooi, dit was het weer voor nu. Later Reino’s.